ساقی دیوانگانی همچو می دیوانه باش
سر به سر پر کن قدح را موی را گنجا مده
وان کز این میدان بترسد گو «برو در خانه باش»
چون ز خود بیگانه گشتی رو یگانه ی مطلقی
بعد از آن خواهی وفا کن خواه رو بیگانه باش
دُرهای باصدف را سوی دریا راه نیست
گر چنان دریات باید بی‌صدف دردانه باش
بانگ بر طوفان بزن تا او نباشد خیره کُش
شمع را تهدید کن ک«ای شمع چون پروانه باش»
کاسه سر را تهی کن وانگهی با سر بگو
ک«ای مبارک کاسه سر عشق را پیمانه باش»
لانه تو عشق بودست ای همای لایزال
عشق را محکم بگیر و ساکن این لانه باش
1/1 بیگه: غروب، دیر
1/2 همچو می دیوانه باش: به اعتبار جوش و خروشی که شراب در خم دارد و بی قرار است، آن را به دیوانه تشبیه کرده است یا به اعتبار آثارش که همه نظم ها را بر هم می زند.
2/1 موی را گنجا مده: جای گنجیدن مویی را در آن باقی مگذار، لبریزش کن.
5/1 خیره کُش: آن که بی سبب و بر خیره می کشد.
6/1 کاسه سر را تهی کن: یعنی از هر چیز دیگری به جز عشق سر خویش را تهی کن.
7/1 لایزال: همیشگی، جاودانه.
غزلیات شمس تبریز/ مقدمه گزینش و تفسیر: محمدرضا شفیعی کدکنی
ناگهان چنین پنداشتم که همه مرا در تنهایی ام رها کرده و به دورم انداخته اند.
صفحه ی 8
زمانی که خود ناراحتیم، نسبت به اندوه دیگران حساس تر می شویم. احساساتمان ویران نمی شود، بلکه در قلبمان تمرکز می یابد.
صفحه ی 54
این فکر مدتها زهنم را به خود مشغول کرده است. چرا همه ی مردم نمی توانند با هم برادر باشند؟ چرا به نظر می رسد که حتی بهترین مردم چیزی مرموز پشت سر خود پنهان کرده اند؟ چرا آنچه را در قلبت داری در قالب واژه ها در نمی آوری؟ هرکس از ترس این که مبادا احساساتش مورد تمسخر قرار گیرد آن را هرچه بیشتر پنهان می دارد.
صفحه ی 59
خدای بزرگ یک دقیقه ی تمام خوشبختی، چرا نباید برای تمام عمر کافی باشد؟
صفحه ی آخر
کتاب: شبهای روشن/ نویسنده: فئودور داستایوسکی/ مترجم: نسرین مجیدی
اگه زندگی مون مثل یک سطح شیب دار باشه که داریم آروم و بی حوصله ازش بالا می ریم تا به تهش برسیم، گاهی وسط این سطح شیبدار یه اتفاقی می افته که حکم یک پله رو داره! یه پله که زندگی رو به دو بخش تقسیم می کنه: قبل از اون پله و بعد از اون.
حالا این حرفها چه ربطی به شبهای روشن داره؟ ربطش اینه که قبل از اون پله شبهای روشن یه کتاب لوس بود که صفحه هاش رو می شمردم تا تموم بشه، اما بعد از اینکه اون پله رو رد کردم.... :)
پ.ن. گاهی ممکنه پشت سر گذاشتن این پله ها خیلی سخت و نفس گیر باشه، اما اگه چیزهای لوس رو به تکه های دوستداشتنی تبدیل کنه، اگه به چیزهای بی معنی و ساده معنی بده، ارزشش رو داره!
من